ətraf

is. <ər. «tərəf» söz. cəmi>

1. Cəhətlər, tərəflər.

2. Dörd tərəf, yan-yörə; hər tərəf. Ətrafına göz gəzdirmək. Ətrafda heç kəsi görmədik. – <Səltənət:> Ətrafı gözdən keçirdikcə insanın könlü açılır. H. C.. Ətraf kölgəli bir səhər qədər işıqlı idi. H. N.. Eldar ətrafa yaxşı bələd olduğundan yaxında iri, sərin kölgəli bir söyüd ağacını göstərərək: – Gedək, bir az dincələk, – dedi. M. Rz.. Ətrafını almaq (tutmaq, sarımaq, əhatə etmək) – əhatə etmək, dövrələmək, mühasirə etmək; çulğalamaq.

3. Yanlar. Təkərin ətrafı dəmirlə qurşanmışdır. Yolun ətrafı.

4. Yaxında olan yerlər. Ətrafa qar düşmüşdür. Ətrafda taxıllar göyərib. Bu ətrafda (bu yerlərdə). – O ətrafda bir yolkəsmə, bir oğurluq olmazdı ki, Əmiraslanın orada əli olmamış olaydı. S. S. A.. Ətrafı kəsif bir duman bürüdü. H. N.. Qərənfil xala balkonda durub bir müddət kəndə, onun ətrafındakı dağlara, meşələrə baxdı. Ə. Vəl..

5. Sif. mənasında. Yaxın, bir şeyin yaxınında olan. Ətraf kəndlər. Ətraf evlər. Ətraf yerlər. – Orada ətraf şəhərlərdən az-maz yeni xəbərlər eşitmək mümkün olurdu. H. N..

6. Ətrafında şəklində – …xüsusunda, . . . dair. Məsələ ətrafında xeyli mübahisə getdi. Mövzu ətrafında müzakirələr oldu.